Et was mol seo’n lütken Mann
Et was mol seon lütken Mann, he, juchhe, de woll seo’n graotet Wuiften früggen, he, juchhe, hendelin, dendelin, hoppsasasa.
Dat wuif woll teo’n Markte gohn, he, juchhe, de Kerl, de woll aok metgohn, he, juchhe, hendelin, dendelin, hoppsasasa.
„Kerl, diu moßt teo Hiuse bluiben, he, juchhe, diu moßt do kleun Görnchen spinnen, he, juchhe,“ hendelin, dendelin, hoppsasasa.
Osse dat wuif no Hiuse kam, he, juchhe, “Kerl, wovell häst diu spunnen?”, he, juchhe, hendelin, dendelin, hoppsasasa.
„Tweumol haww’eck afgewunnen, he, juchhe, dreumol häww eckk owwergewunnen, he, juchhe,“ hendelin, dendelin, hoppsasasa.
Dat Wuif namm den Wockenstock , he, juchhe, un howwe den Kerl owwer’n Kopp, he, juchhe, hendelin, dendelin, hoppsasasa.
De Kerl sprang teon Fenster herriut, he, juchhe, loip in dat Nowerhius, he, juchhe, hendelin, dendelin, hoppsasasa.
“Nower, eck mot dui klagen, he, juchhe, “Mui hät muin Wüif seo slagen, he, juchhe,“ hendelin, dendelin, hoppsasasa.
„Hat dui duin Wuif seo slohn, he, juchhe, Fründ, müi hät’t just seo gohn, he, juchhe,” hendelin, dendelin, hoppsasasa.
“Lott us wall no Holland gohn, he, juchhe, Do könnt se us nich mahr sloen, he, juchhe,“ hendelin, dendelin, hoppsasasa.
|